Vriendschappen

In de loop de jaren veranderen vriendschappen, sommigen gaan verloren en andere worden alleen maar hechter. Nu zo vlak voor de kerst ben ik me aan het bedenken wat ik mijn vrienden kado zal geven voor de kerst, maar niks lijkt goed genoeg. Want hoe bedank je de vrienden die je hebben bijgestaan in een van de zwaarste tijden van je leven en die je steunen zonder je te veroordelen. Afgelopen jaar heeft me geleerd dat heel veel dingen veranderen, maar sommigen dingen misschien wel nooit.

Het klinkt misschien vreemd maar mijn 3 beste vrienden zijn inmiddels mijn familie geworden, of zoals ik door 2 ervan word genoemd: deel van het meubilair. Daarbij komen ook nog de schatten van kids die ze hebben en waar ik zielsveel om geef.

Marco is mijn beste vriend, hij staat dichter bij me dan ik ooit iemand heb toegelaten in mijn leven. Hij geeft advies als ik met dingen in de knoop zit maar zal me nooit zijn mening opdwingen. Hij heeft me geholpen om een nieuw persoon te worden, hij heeft me geholpen mezelf te worden en daarvoor zal ik hem eeuwig dankbaar zijn. Natuurlijk is hij niet perfect, af en toe kan hij me best irriteren maar ondanks alles hou ik van hem met heel mijn hart. Als ik me slecht voel dan denk ik aan het gezicht wat hij op het ziekenhuis trok na mijn scooterongeluk. Een verpleger kwam binnen en keek hem raar aan en ik zei dat hij mocht blijven want hij was mijn beste vriend, op Marco zijn gezicht verscheen een enorme glimlach die er niet meer echt af te halen was. Later heeft die me gezegd dat het heel veel voor hem betekende dat ik dat zei want zo vaak hoor je dat niet. Dus Marco, je bent mijn beste vriend en ik hoop dat het nooit veranderd.

Daniëlle is mijn beste vriendin, ondanks dat we elkaar pas enkele maanden kennen voelen we elkaar goed aan en kunnen we ontzettend goed praten. Onze karakters komen op veel punten overeen, maar in andere dingen verschillen we weer. Na mijn ongeluk deze zomer belde ik haar op en vertelde heel droog wat er gebeurd was en ze dacht dat ik haar voor de gek hield, maar ondanks dat was ze binnen enkele minuten bij me toen ik per ambulance naar het ziekenhuis werd gebracht. Ik was zo blij om haar te zien en die dag heeft ze me verzorgd en stond ze net als de weken van tevoren weer voor me klaar. Verder delen we inmiddels de creatieve passie van het naaien en maken we lol samen en tja we zijn ook vrouwen onder elkaar dus wel meer dingen worden gedeeld. Daantje, ik hou van je met heel mijn hart en ik hoop je nooit kwijt te raken.

Stéphanie is ook een dierbare vriendin en erg nieuwsgierig van aard, we delen veel dingen en kunnen samen dingen goed analyseren. Al analyseren we sommige dingen gewoon dood. We wonen dan wel een eindje uit elkaar maar we weten dat we voor elkaar klaar staan als dat nodig is. Mijn leukste herinnering van dit jaar is het verhaal wat ze me op het ziekenhuis vertelde over de chirurg na de operatie. Ongelooflijk hoe ze daarmee is omgegaan en hoe goed het me deed dat ze duidelijk veel om me gaf. Stéphanie, ik hou van je en wil je niet kwijt.

En dan hebben we natuurlijk alle schatjes van mijn vrienden: Tessa (van Marc), Angel (van Tamara), Mauritio, Colin en Deacon (van Marco en Daniëlle), Adiva en Dycienna (van Carina) en natuurlijk Darell (van Colinda). Het zijn stuk voor stuk schatten die een plekje in mijn hart hebben en een glimlach van deze kids kan een sombere dag weer heel vrolijk maken. Misschien zie ik ze niet allemaal even vaak maar dat plekje in mijn hart hebben ze verdiend en dat raken ze niet meer kwijt.

Wat ik eigenlijk wil zeggen met dit bericht is dat al mijn vrienden dierbaar voor me zijn en de 3 dierbaarste wilde ik even in het zonnetje zetten. Veel dingen veranderen, maar ik weet zeker dat deze vriendschappen zullen voortduren in het nieuwe jaar en nog veel langer. Goede vrienden zijn zeldzaam, verlies ze niet. En ik kan eerlijk zeggen dat ik de beste vrienden ter wereld heb!!!

Marco, Daan, Stépahnie en de rest, I love you all!!!!

XOXO  Brigitte