zaterdag 31 december 2011

Jaaroverzicht 2011

2011
Januari :
Het jaar begint voor mij bij vrienden thuis, in de sneeuw word vuurwerk afgestoken en het is zo koud dat de straten gevuld zijn met de smog van het vuurwerk en dat vuurwerk dat hoog in de lucht afgaat bijna niet kan worden gezien. Ik blijf uit de buurt bij het afsteken van het vuurwerk, maar schrik wel van die ene koppige pijl die terug besluit te komen.  Na weken ben ik blij dat eindelijk de sneeuw minder word en er weer een beetje normaal kan worden gereden op de scooter.
Februari:
Samen met mijn beste vriendin bereid ik me voor op de carnaval, want begin maart is het dan zover. Na meer als 10 jaar zal ik weer carnaval gaan vieren. Met veel aandacht maak ik een jas voor Marco, jurken voor mij en Daan (die maken we samen) en ook voor de kleintjes worden wat dingen gefabriceerd. Slecht enkele dagen voor de carnaval zijn we klaar met de kostuums en verheugen ons op leuke dagen.
 Maart:

Helaas, de carnaval gaat aan mij voorbij. Carnavalsvrijdag (4 maart 2011) krijg ik een scooterongeluk vlakbij het ziekenhuis. Een taxichauffeuse geeft me geen voorrang en met een knal lig ik enkele meters verder op de grond en mijn scooter ligt zeker 20 meter van me af. Ik ben bang, mijn rug, heup en knie doen pijn. Het eerste wat ik zeg als iemand me iets vraagt is: ,, ze was aan het bellen!’’ Helemaal in paniek wacht ik op het ambulancepersoneel voordat ik op durf te staan. Trillend van schrik en pijn word ik rechtop geholpen, botbreuken heb ik niet maar wel een zwaar gekneusde rechterarm, een gekneusde rechterheup en later blijkt mijn rechterknie maar net niet gebroken waardoor ik een ernstig spierletsel heb waarvan ik nog een hele tijd zal moeten genezen. In de taxi worden de schadeformulieren ingevuld en krijg ik nog de pijnlijkste opmerking van allemaal: ,, Gelukkig is de taxi niet erger beschadigd, niks is erger voor een taxibedrijf dan een wagen te moeten missen met de carnaval’’

Twee dagen later voel ik de schade van die opmerking, want ik lig krom van de pijn bij vrienden op de bank. Lopen gaat al bijna niet meer en mijn rechterarm doet zon zeer dat zelfs hem optillen teveel is. Ik blijf dus maar oppassen en ga niet mee op stap. Ik baal verschrikkelijk, want ik ben immers total loss net als mijn scooter en die stomme chauffeuse heeft een krasje op de bumper. Tot de dag van vandaag is de claim van de verzekering over dit ongeluk niet afgerond.

Gelukkig is niet de hele maand slecht, want op een chat kom ik in gesprek met een hele lieve jongen uit Meerssen. Hij snapt dat ik een slecht humeur heb door de pijn en we kletsen een hele avond weg op de chat alvorens we onze MSN-adressen uitwisselen. Vele avonden op MSN volgen en we leren elkaar beter kennen, wat is die Kevin toch een lieve jongen! En hij woont ook nog niet eens zo ver, slechts enkele kilometers scheiden ons.
April:
Avond aan avond ben ik met Kevin aan het chatten op MSN en eindelijk maken we een afspraak om elkaar in het echt te zien, we kiezen voor Koninginnedag in Maastricht. Als ik met de bus aankom bij het station zit hij al op me te wachten, mijn hart maakt een sprongetje, wat is ie leuk! Een beetje onhandig stap ik op hem af en we geven elkaar beleefd 3 kusjes. Samen wandelen we richting centrum en de vrijmarkt. Al snel vinden we de vrijmarkt te druk en zoeken een terrasje op waar we gezellig wat drinken. Het is een zomerse dag en om wat af te koelen besluiten we aan de Maas te gaan zitten. Daar kletsen we uren weg en ik besluit de stoute schoenen aan te trekken en hem te zoenen. Hij reageert positief en we gaan inniger zitten en verder kletsen. Toen ik met hem terugliep naar het station vond ik het verschrikkelijk dat er een einde was gekomen aan zo’n leuke dag en wilde ik hem eigenlijk niet laten gaan. Ik ben VERLIEFD!!!!
 Mei:

Op 3 mei gedenk ik met een kaarsje in de Onze Lieve Vrouwekerk mijn broer (1975 – 1999), maar Kevin heeft me ook gezegd dat Mo (de kat van zijn ouders) erg ziek is en Opa Sjeng in het ziekenhuis ligt. Dus ook voor Mo en Opa Sjeng steek ik een kaarsje aan met een gebed dat ik hoop dat het met beide goed komt, maar helaas. Mo overlijd op 5 mei aan nierfalen. Opa word wel op 10 mei nog succesvol geopereerd aan zijn hart, maar op 11 mei word een bloedprop hem fataal. De hele nacht sms ik met Kevin en probeer hem te steunen waar ik kan. Twee dagen later op vrijdag de 13de maken we onze relatie officieel (al tellen we vanaf 30 april). Een periode van ieder weekend heen en weer reizen begint.
 Maar het is een frisse start, want ruim een jaar na de beëindiging van mijn relatie met Barry heb ik hem hardhandig de deur gewezen zodat ik thuis eindelijk op mijn rust kan komen. Ik heb sindsdien geen contact meer met hem gehad, alleen nog enkele spullen van hem bij zijn moeder afgeleverd, hij is VOLTOOID VERLEDEN TIJD!!!
Juni:
Mijn schatje word 32 en vieren een gezellige verjaardag samen met vrienden. Langzaam begint de vriendschap met mijn beste vrienden scheuren te vertonen door ruzies en hun onbegrip dat ik liever tijd doorbreng met mijn lieffie dan met hun of dat ik geen tijd heb om op te passen.
Juli:
Na de verjaardag van de jongste zoon van mijn beste vriendschap valt de vriendschap definitief uit elkaar, ik ga hier niet te redenen geven want dat vind ik niet respectvol naar hun toe. Zij mogen misschien mij niet altijd het respect getoond hebben, maar ik ga geen mensen door te modder trekken om mezelf beter te voelen. Dat laat ik wel aan anderen over die zich dan wel beter voelen.

22 juli rook ik mijn laatste sigaret, want ik heb Kevin beloofd om 23 juli (bij het familiefeest) te zijn gestopt. Het gaat me makkelijker af dan dat ik had verwacht en inmiddels ben ik alweer meer dan 5 maanden rookvrij. Op het familiefeest heb ik ontzettend veel plezier en leer ik (een deel van) mijn nieuwe familie kennen, veel leuke en aardige maar vooral lieve mensen. Mam komt immers uit een gezin van 5 kinderen en iedereen heeft ook weer kinderen en sommige al kleinkinderen. Ik kan ze moeilijk allemaal gaan voorstellen nu, maar om de familie Gerards samen te vatten: Schatten van mensen en ik ben trots dat ik ze familie mag noemen.
 Augustus:
Al vroeg in de maand (12 augustus) krijgen we het slechte nieuws van het overlijden van Tante Trees te horen. Op 61-jarige leeftijd heeft ze helaas het gevecht met kanker verloren. Voor mij is het heel emotioneel, want net geen 9 jaar eerder (14 augustus 2002) verloor ik mijn vader aan een soortgelijke vorm van kanker. Ik kon me dus goed inleven in haar dochter, maar was zelf te emotioneel om haar echt steun te kunnen bieden. Later in de maand namen Kevin en ik de beslissing om in Meerssen samen te gaan wonen in de woning van Kevin.
September:

Langzaam leef ik toe naar mijn 28ste verjaardag, want het weekend erna zal ik definitief mijn intrek nemen bij Kevin. Helaas slaat het noodlot de dag na mijn verjaardag toe, ik kom plat te liggen met een verschrikkelijke pijn waarvan de huisarts zegt dat het spierkrampen zijn (later blijkt dit de eerste galaanval te zijn geweest). Ik moet dus het fysieke verhuizen grotendeels aan Kevin en mijn broer Marco overlaten, maar ik ben blij dat ik zulke geweldige kerels heb die wilden helpen. Op 24 september zijn dan eindelijk alle spullen over en op 28 september 2011 word ik ook officieel een inwoner van Meerssen na mijn inschrijving bij de gemeente.
 Oktober:
Jippie, de Sancho-clubdag is er weer, ieder jaar vind ik dit een verschrikkelijke leuk evenement omdat ik dan omgeven ben door mensen die mijn hobby en liefde voor kleding maken delen. We werken met een aantal dames aan de droomwuilt voor Joris en in de ochtend heb ik bij Saskia en Willie een workshop appliceren gevolgd (al wilde mijn oude Brother LS2125 niet meer echt meewerken). Maar wat ik ook heel bijzonder vind is dat Kevin deze dag met mij gedeeld heeft en dat maakt de hele rit naar Nieuwegein en terug een stuk makkelijker.
Op 3 oktober lever ik de sleutels van mijn flat in De Heeg in en laat de Welsdaal (door sommige bewoners inmiddels Helsdaal genoemd) definitief achter me. Ik ga voor de toekomst, gelukkig worden met mijn mannetje die me iedere dag gelukkig maakt.

Maar oktober heeft ook ditmaal helaas weer een keerzijde, want op een vrijdagavond tijdens de Soundtrack-uitzending komt ons het nieuws ter ore dat ook Tante Truus het gevecht met kanker op 57-jarige leeftijd heeft verloren (7 oktober 2011). Ik leef mee met de familie, want ondanks dat ik tante Truus maar kort heb gekend vond ik haar een geweldige vrouw die ondanks haar beperkingen een enorme levenslust had en van ieder moment kon genieten.
November:
Op 3 november lig ik met verschrikkelijke pijn op bed, Kevin vind het niet om aan te zien en we besluiten toch even naar de huisartsenpost te gaan. De huisarts kan niet echt vaststellen wat er aan de hand is, maar gezien mijn voorgeschiedenis stuurt die me door naar de eerste hulp om toch even alles te controleren. Mijn bloed word geprikt door een verpleger die ik tijdens mijn verblijf in het ziekenhuis in 2010 goed heb leren kennen. De pijn is ondraaglijk en ik weer niet hoe ik moet zitten, staan, liggen of lopen. Na het wachten op de bloeduitslagen word ik voor een echo gestuurd. En dan komt het nieuws: ik heb galstenen en nog erger ik moet in het ziekenhuis blijven. Ik krijg een spuit met morfine en mama en Kevin begeleiden me naar de afdeling. In eerste instantie val ik in slaap omdat ik uitgeput ben van de pijn en suf van de morfine, maar ik mis Kevin.
De dag erna word gezegd dat ik iig voor het weekend naar huis mag, dus op vrijdagmiddag gaan we naar huis maar binnen slechts 4 uur ben ik terug op de afdeling omdat de pijn zonder morfinespuiten niet te harden is. Kevin heeft het al in de auto zwaar met het feit dat ik terug moet en ik stort in nadat Kevin en mama weer huiswaarts zijn. Gelukkig word ik door de nachtzuster goed opgevangen en nu maar wachten op het ERCP die de pijn moet gaan verlichten.
Op  7 november krijg ik dan de ERCP, dit verwijd de galwegen zodat een eventuele steen makkelijker door kan vallen. De steen die mij zo’n verschrikkelijke pijn in het weekend heeft bezorgd is waarschijnlijk enkele uren voor het onderzoek alsnog doorgevallen gezien de rafelige randjes van de galwegen (zo werd het mij uitgelegd). Alleen voor deze procedure ben ik lichtjes onder narcose gebracht, na het ontwaken en terugkomst op de afdeling was mijn hartslag enorm laag. Lager dan 50 en weer krijg ik een hele hoop medicatie toegediend en ieder half uur werd ik in de gaten gehouden in de hoop dat mijn hartslag zich zou herstellen, gedurende de nacht gebeurde dit gelukkig en mocht ik de dag erna gelukkig weer naar huis en naar mijn mannetje.
Na thuiskomst zorgt Kevin ontzettend goed voor me en ik krijg zelfs een cadeautje omdat hij wil dat ik weet hoeveel hij om me geeft. Ik krijg een mooi simpel zilveren kettinkje met een hangertje in de vorm van een hart met steentjes. Ik heb de ketting sindsdien ook niet meer afgedaan.
 December:
De maand van de feestdagen begint, maar nog voor de Sinterklaas zit ik weer op de eerste hulp vanwege een galaanval. Dit keer word ik met een zware pijnstiller naar huis gestuurd en word me het advies gegeven om het de week erna te overleggen met mijn arts in Eindhoven die mijn galblaas zal gaan verwijderen. Drie dagen lamlendig op de bank gelegen en nog een extra dag pijnstillers geslikt en op 13 december op naar Eindhoven om het oordeel van de arts daar te horen.
Ik word niet direct geopereerd, de arts wil dat ik onder een bepaald gewicht kom voordat die me opnieuw gaat opereren, gezien de grote risico’s omdat mijn buik al meerdere malen heeft opgelegen. Dat betekent dat ik buiten de 73 kg die ik sinds mijn operatie kwijt ben nog eens bijna 8 kg moet afvallen voordat ik in aanmerking kom voor verwijdering van mijn galblaas en een GBP. Maar ja, dat behoort tot de goede voornemens en dat kunnen jullie in mijn volgende blog lezen.
De kerstdagen zijn gezellig en verlopen zonder een probleem, we krijgen en geven leuke cadeautjes en hebben een geweldige tijd met familie. En nu zitten we vlak voor de start van 2012, daarom deze terugblik op 2011 en in mijn volgende blik een vooruitblik op 2012.

Voor nu, een geweldige jaarwisseling gewenst zonder ongelukken en een Gelukkig en Gezond 2012!!!

woensdag 28 december 2011

Kerstfeest 2011

Kerstmis was dit jaar anders dan ik gewend was, maar wel veel leuker. Het was de eerste kerst dat Kevin en ik samen zijn en dus ook voor het eerst dat we het met onze beide families vierden. Eerste kerstdag waren we bij zijn ouders en de tweede kerstdag bij mijn moeder. De meeste kadootjes die heen en weer zijn gegaan kun je bekijken op mijn hyves: http://teddygirl2.hyves.nl

 Voor de kerst heb ik mezelf een nieuw topje gemaakt, dat ik combineerde met een spijkerrokje en een spijkerjasje dat ik bij miss Etam heb gekocht. Het topje was ik heb gemaakt is Top 9 uit de Knipmode mei 2008. Oorspronkelijk gaat dit patroon tot maat 44, maar ik heb het vergroot tot een maat 48 (ja daar pas ik tegenwoordig in :)) en ik heb hem verlengd want voor mij was die erg kort. En ja, we zitten in de winter dus ik heb hem van twee lagen tricot gemaakt. Een gebroken wit met chinese tekens aan de bovenzijde (gekocht op de markt maar weet niet meer bij wie) en aan de onderkant een witte tricot (dezelfde als dat ik voor de Quiala heb gebruikt dus van de markt bij Tanja en haar vader).
Oorspronkelijk moet het patroon onder de bustelijn gerimpeld worden maar ik heb er een stolpplooi in het midden ingezet, dan valt het wat mooier met de dikkere buik die ik nog heb. De randjes heb ik versiert met Unique AB stenen in de maten ss6 en ss10. Deze steentjes heb ik gekocht bij Wendy van www.hotfixhobby.com

Voor mezelf heb ik ook een sierradensetje gemaakt gehad met de zogenoemde Chainmalle-techniek, meer informatie over deze techniek kun je vinden op het forum van www.goedkoopstekralen.nl waar ik ook de onderdelen heb besteld. Dit setje bestaat uit een ketting, armband en oorbellen. En voor het speelse effect heb ik 4 kleuren ringetjes gebruikt: zwart, lila, zilver en goud. Het grappige is dat als je deze sierraden draagt het soms een klein beetje rinkelt en dat vond ik echt bij de kerstsfeer passen.
Ook dit jaar heb ik weer kerstkadootjes gemaakt, al waren het maar twee. De eerste is deze handdoek voor Nadja met een dream-gedichtje erop, het bestand hiervoor heb ik van de box.net van Palma afgehaald en in totaal heb ik 5 kleuren voor deze borduur gebruikt:
Dream borduur: 116.6x114,6 mm en 12.012 steken
Kleur 1 en 3: Korenbloemenblauw (gebruikt: Brildor 2194)
Kleur 2: Tinkleurig (gebruikt: Brildor 2306)
Kleur 4: Pruisisch blauw (gebruikt: Madiera 1242)
Kleur 5: Warm grijs (gebruikt: Madiera 1012)
Kleur naam: Blauw (gebruikt: Brildor 2087)
En ook een gemaakt voor tante Yvonne, met dezelfde kleur handdoek maar dan een ander borduurtje (ook deze komt van Palma's box.net) en deze had 4 kleuren:
Farfelle borduur: 62,3x119,8 mm en 4887 steken
Kleur 1: Limoengroen (gebruikt: Madiera 1051)
Kleur 2: Rood (gebruikt: Madiera 1181)
Kleur 3 en de naam: Dieppaars (Brildor 2083)
Kleur 4: Ultra marijn (gebruikt: Brildor 2194)

En tweede kerstdag had ik wat tijd vrij om even weer met mijn nieuwe naaimachine te spelen (heb de smaak nu weer helemaal te pakken) en heb ik een patroon gemaakt dat onlangs op Sancho was gesport: de Circle zip earbud pouch en ik heb er gelijk drie gemaakt. De stofjes die ik voor alle drie heb gebruikt komen van de ruilstofjes van de sancho clubdag. In de linker zit mijn handsfree set voor in de auto (al moeten we nog even wachten voordat onze nieuwe auto word geleverd), in de middelste zit de koptelefoon van mijn liefje van zijn mp3-speler en in de rechter zit mijn ipodje met zijn koptelefoontje.

Binnenkort zal ik mijn jaaroverzicht 2011 online zetten, maar tot die tijd wens ik iedereen alvast een Gezond en gelukkig 2012 toe en een veilige roetsj (jaarovergang).

XOXO Brigitte




vrijdag 16 december 2011

Nieuwe machine, nieuwe projecten

Hier staat mijn oude Brother LS2125 klaar om ingeruild te worden tegen een nieuwe machine. Vijf jaar lang heb ik veel plezier gehad van deze machine tot een maand geleden hij echt grote problemen begon te vertonen. Zelfs bij recht stikken sloeg hij meerdere steken over, bij zig zag deed die dit al een hele tijd. In overleg met Richard (mijn naaimachinedealer) toch besloten dat een nieuwe machine een betere oplossing was, dus werd het tijd om na 5 jaar afscheid te nemen van mijn eerste naaimachine :(

Tja, en toen werd het tijd om een nieuwe uit te zoeken, ik was toch wel gewend aan brother en er was een inruilactie waardoor ik korting kreeg op de nieuwe machine. Mijn oog viel op de Brother Innov-is 10 Anniversary.
Wat een geweldige machine zeg, naaien zonder of met voetpedaal; automatische knoopsgaten; veel verschillende steken die nog verder in te stellen zijn. Ik dacht eerst dat naaien zonder voetpedaal heel erg vreemd zou zijn maar ik was er eigenlijk zo aan gewend. Om toch eens lekker te gaan naaien besloot ik eerst maar eens een simpel projectje te maken en ik besloot een kadootje voor mijn schoonmama te maken (ook al heb ik de machine van oma kado gekregen).

Dit tasje is om het schermpje van het navigatiesysteem van mam in te doen. Het zit er lekker knus in want van binnen is die gevoerd met fleece om krasjes en andere beschadigingen aan het scherm te voorkomen. Aan de buitenzijde heb ik heb doorgestikt gehakt met de blokjes van de stof mee, blokjes van 4 bij 4 blokjes. In het midden van die blokjes zit een blauwe AB crystal en op de kruizing van de lijnen zitten rode AB crystals.

Maar bij een navigatiesysteem heb je ook nog een kabel en een ophangssteem en die moeten ook opgeborgen worden dus heb ik dit grotere tasje er nog bij gemaakt. Op het tasje heb ik haar initialen geborduurd en de puntjes heb ik met de blauwe ab-crystals gemaakt. De gebruikte stof is van de lapjesruil van de sancho clubdag; het touwtje is gewoon een katoenen wit koordje dat ik op de markt heb gekocht bij Peter en de danes; de kraaltjes aan de touwtjes van beide tasjes komen van de Xenos; de velours strijkapplicatie is van apllicatie-en-zo en zat bij mij in de goodiebag van de sancho clubdag 2010 en het lintje met de nederlandse vlag heeft ooit ergens aan vast gezeten en nu heb ik het vastgezet aan het tasje.

Het hele hollandse idee kwam toen ik het stofje in mijn kleine lapjesbak vond i.c.m. met de strijkapplicatie, maar ik vind dat het wel leuk heeft uitgepakt. Morgen geef ik het systeem terug en mama en nu maar hopen dat ze het leuk vind. Mijn naaiprojecten staan verder ook niet stil want met mijn nieuwe machine heb ik echt wel het virus te pakken. Ik ben mezelf een nieuwe kerstoutfit aan het maken en de top is inmiddels ook al bijna af (op de zoom na) en ik ben ook nog bezig met een spijkerbroek. En als die af zijn ga ik de nieuwe gordijnen voor in ons appartement afmaken zodat we eindelijk de nieuwe gordijnen kunnen ophangen want de stof ligt al weken klaar om genaaid te worden maar dat was met de oude machine gewoon niet meer mogelijk.

Ik zal jullie voor de kerst nog foto's laten zien van mijn kerstoutfit en na de kerst zal ik zoals inmiddels gebruikelijk is ieder jaar een jaaroverzicht maken met allen ups en downs van 2011.

XOXO Brigitte

donderdag 1 december 2011

Muziekshirts

Twee weken geleden hadden we een familiefeest en het leek ons wel leuk om eens iets anders aan te trekken en daarom heb ik voor mij en mijn lieverd shirts gemaakt met het thema muziek.


Voor Kevin heb ik een Föhr van Farbenmis gemaakt, de zakjes op de borst en de arm heb ik weggelaten. Hij is gemaakt van zwarte tricot met een ingeweven streepje (is op de foto eigenlijk niet te zien). De tricot heb ik ooit op de markt gekocht bij Tanja en haar vader, daar heb ik ook de tricot vandaan waarmee ik de applicatie heb aangebracht. Dit is gewoon een lichtgroene tricot en de afbeelding heb ik via google gevonden. Zo kon ik direct eens de lessen van Sas en Willie van de clubdag in praktijk brengen. Slechts een nadeel, beide machines weigerden een zigzagsteek te maken. Inmiddels heb ik het geaccepteerd dat mijn lieve Brother LS2125 nooit meer netjes zal werken (slaat op bij recht stikken al steken over) en ik zal gaan sparen voor een nieuwe machine en ik heb mijn oog al laten vallen op de brother innovis 10A. Voor de afwerking van de tricot van deze applicatie heb ik maar gekozen de randjes ook zwart te verven zodat het nog mooi uit zou zien, hieronder nog een detailfoto.


Voor mezelf heb ik een Quiala gemaakt van Farbenmix, eigenlijk best wel een fijn patroon. Zal hem zeker nog vaker gaan gebruiken. De Quiala is gemaakt van witte tricot die ik op de markt heb gekocht bij Tanja en haar vader, de afbeelding is erop gemaakt met textielverf, ook op de mouwen heb ik een klein details toegevoegd in combinatie met wat hotfixsteentjes.

 Detail voorzijde

Detail mouw (ik heb de foto gemaakt nadat die gedragen is en ik ben enkele steentjes kwijtgeraakt die ik opnieuw moet bevestigen)

Een tijd geleden had ik ook nog met hotfixsteentje een kattenkopje gemaakt op een gekocht shirtje met spagettibandjes, op de foto het resultaat.



maandag 19 september 2011

Samenwonen en gezinsuitbreiding

Het uur van de waarheid is bijna aangebroken, zaterdag is de feitelijke verhuizing naar mijn nieuwe adres. Of beter gezegd dan ga ik samenwonen met de liefde van mijn leven, na enkele maanden weten we het al zeker we willen niet meer zonder elkaar. Toen we een maand geleden de beslissing namen was het rozengeur en maneschijn, nu is het gewoon hard werken want het blijft toch een verhuizing en een heel leven aan spullen moeten mee. Gelukkig zijn er lieve vrienden die zaterdag komen helpen met slepen, maar het inpakken heb ik bijna geheel alleen gedaan. Zakken met spullen die niet meer worden gebruikt gaan op verschillende manieren de deur uit. Met een bulk aan stoffen heb ik collega-naaisters blij gemaakt, oude kleding gaat in de daarvoor bestemde bak, bruikbare spullen gaan naar de kringloop en andere spullen zijn verkocht.

Lichamelijk heeft het inmiddels wel zijn tol geeist, slapen doe ik spaarzaam (niet vrijwillig, na enkele uren valt me gewoon in van ik moet dat ook nog doen en dan heb ik geen rust meer om te slapen) en steeds harder slaat de vermoeidheid in. Gelukkig is het nog vol te houden omdat de eindstreep in zicht is, vrijdag de bus halen en zaterdag komen ze helpen en hoef ik alleen nog maar de bus te rijden.

En morgen ben ik ook nog jarig, jippie!!! Ik word 28 en mijn kadootje is een gezinsuitbreiding, namelijk een ontzettend lief katertje genaamd Mikey. Hij is zo ontzetten schattig, maar beoordeel dat maar zelf met de onderstaande foto. En als alles loopt zoals gepland kunnen we hem de eerste week van oktober ophalen. Ik hou jullie up to date met de ontwikkelingen wat betreft samenwonen en Mikey.

XOXO Brigitte

dinsdag 23 augustus 2011

Changes

In het leven gaan we altijd door veranderingen heen, sommige klein en anderen groot. Sommige tradities houden we in ere en andere laten we gaan en vervangen we door nieuwe tradities. Een van de tradities binnen mijn (nieuwe) familie is schrijven. Opa heeft meerdere gedichtenbundels gemaakt en boeken geschreven over Meerssen. Kevin en ik willen dat in ere houden en schrijven allebei onze eigen blog, al gaat mijn blog soms over de dingen die ik heb gemaakt en een andere keer over veranderingen in het leven.

Dit jaar is ons ook wel duidelijk geworden hoe snel dingen voorbij kunnen zijn, we hebben dit jaar al van heel wat mensen afscheid moeten nemen. Tante Trees hebben we afgelopen donderdag nog gecremeerd, nadat ze aan de gevolgen van de verschrikkelijke ziekte genaamd kanker is bezweken op 61-jarige leeftijd. Veel overleden mensen dus, maar niet iedereen die is verdwenen uit ons leven is gestorven. Vriendschappen zijn beëindigd, ruzies zijn ontstaan en hebben breuken opgeleverd. Niks blijft hetzelfde.

Kef en ik zijn straks bij ons samenwonen in september 4,5 maand samen, maar toch hebben we vertrouwen erin dat we de juiste keuze maken met samen te gaan wonen. Iedere week dat we in het weekend bij elkaar waren werd het afscheid zwaarder. Soms zat ik met tranen in de trein wetende dat ik weer enkele dagen moest wachten voordat ik hem weer zou zien. We belden, smsten en msnden wel elke dag, maar dat is toch niet hetzelfde. En ja, het samenwonen is het leukste verjaardagscadeautje wat ik ooit heb gekregen.

Verder zal ook mijn lijf weer moeten geloven aan verandering, want ja ben al meer dan 80 kilo kwijt en het vel begint te hangen aan alle kanten. Door problemen met mijn rug (ontzettend veel pijn) heeft mijn chirurg besloten mij door te verwijzen naar de plastisch chirurg voor een buikwandcorrectie. Dus mijn buik gaat verdwijnen, al weet ik nog niet wanneer. Ik zal jullie tijdens de hele reis op de hoogte houden en updates geven als die binnenkomen.

XOXO Brigitte




zaterdag 20 augustus 2011

Het laatste nieuws

Maastricht en Meerssen Nadat de laatste weken al veel geruchten gingen over het eventueel samenwonen van Kevin en Brigitte heeft onze reporter uit zeer betrouwbare bron vernomen dat de geruchten op waarheid berusten.


In het weekend na de 28ste verjaardag van Brigitte zal het stel zijn intrek nemen aan de Markt in Meerssen. In de voorbijgaande jaren was dit de woning van Kevin. In de toekomst zal het dus bekend staan als de woning van Kevin en Brigitte.


Het stel geeft in een korte verklaring aan niet meer zonder elkaar te kunnen en daarom besloten om de plannen om samen te gaan wonen definitief vast te leggen. De eerste stappen zijn al genomen om een soepele verhuizing te kunnen bewerkstelligen. Eventuele vrijwilligers voor de verhuisdag zijn wel nog welkom!!

Verdere vragen kunnen aan het gelukkige stel gevraagd worden!!

XOXO Brigitte

zaterdag 30 juli 2011

Verjaardagen


Vorige week zondag werd mijn mama Carla (ook wel schoonmoeder genoemd) 57. Voor haar heb ik 2 handdoeken gemaakt. Een met een simpele kattenkop en haar eigen naam en een tweede met een rode kat die op haar Toyke lijkt. Mam was ontzettend blij met dit cadeautje. Voor Maarten (een vriend van mijn en Kevin) heb ik een blauwe handdoek geborduurd met een vissende kikker erop omdat Maarten van vissen houd en nu ook bezig is met het bouwen van een website over hengelsport, zie: www.hengeleninlimburg.nl
Maar ook dit weekend zouden we 2 verjaardagen moeten hebben. Ten eerste zou papa op 31 juli 61 jaar oud worden (31-07-1950 - 14-08-2002), ik mis hem nog elke dag. Maar ook opa Sjeng zou op dezelfde dag 88 jaar zijn geworden (1923-2011), we missen je nog elke dag opa.

In het leven horen verjaardagen en verlies erbij, maar ondanks dat we onze lieve papa en opa moeten missen zullen we hun verjaardag wel gewoon vieren. Even stilstaan bij de mooie herinneringen en hetgeen wat ze in hun leven voor ons hebben betekent. Papa was een aardige lieve man, die dagelijks worstelde met wie hij was maar toch had hij veel liefde te geven. Na het wegvallen van oma, zijn grote steun en toeverlaat was voor hem de strijdlust ook op want een half jaar later waren oma en papa weer samen. Opa heb ik zelf persoonlijk helaas nooit mogen leren kennen, Kevin en ik waren nog maar heel kort samen toen opa kwam te overlijden. Maar uit de verhalen die ik heb gehoord was het een geweldige man die met veel passie voor zijn familie en zijn Meerssen zorgde.

Papa en opa, jullie zijn misschien niet meer in het zicht maar leven voor altijd door in ons hart. We houden van jullie en zullen altijd aan jullie blijven denken.

XOXO Brigitte

maandag 18 juli 2011

Liefde en vriendschap

Sinds ruim 2 maanden ben ik nu samen met mijn geweldige mannetje Kevin en sinds afgelopen weekend dragen we beide vriendschapsringen aan onze rechterhand. Na opmerkingen over het feit dat we ze rechts dragen (zijn jullie getrouwd?) hebben we het eens op hyves gezet voor de grap. Binnen een half uur hebben we meerdere reacties van vrienden gehad, de meesten heel erg positief. En hoe graag we het nu al zouden willen doen, we hebben samen besloten dat het nog te vroeg is om te trouwen. Wel hebben we al plannen om samen te gaan wonen in Meerssen en van daar gaan we verder.

Kevin is mijn beste vriend, we bespreken alles samen en hebben geen geheimen voor elkaar. Al zullen er nog best veel dingen zijn die we nog niet besproken hebben. Maar sinds ik gelukkig ben met Kevin zijn er ook mensen van wie ik dacht dat ze vrienden waren mij aan het afkraken. Ik denk dat het jaloersiteit is dat ik gelukkig ben. Het was voor die mensen makkelijk mijn vrienden te zijn toen het slecht met me ging, dan konden zij zich beter voelen over zichzelf. Nu ik gelukkig ben wijs ik ze ermee op de problemen in hun relatie en hun leven, maar heb ik ook gewoon minder tijd voor ze.

En toch gun ik ze het plezier niet dat ik me hierdoor slecht ga voelen of slecht over de wereld ga denken. Soms open je je hart voor de verkeerde mensen, dat kan gebeuren maar van iedere ervaring in het leven leer je iets. Van goede en van slechte vriendschappen, relaties en ervaringen. Van oude relaties heb ik geleerd wat ik wel en niet wil in een relatie, daardoor kon ik het type omschrijven waar ik wel een relatie mee wilde. Mijn droomman omschreef ik als iemand die mijn beste vriend is met een goed gevoel voor humor, iemand die liefdevol en begripvol is en bij voorkeur langer als mij. En al die kwaliteiten heb ik in Kevin gevonden.

Maar ook van de vriendschappen die ten einde lopen leer je heel veel, soms ben je gewoon uit elkaar gegroeid of ging je naar een andere school of studie. Soms eindigen vriendschappen in een heftige ruzie en soms is het het ook niet meer waard om iets te redden. Voor de laatste vriendschap die verloren is gegaan heb ik enkele maanden geleden nog keihard gevochten, maar het komt duidelijk alleen van mijn kant dus laat ik het nu gaan. Als zij me niet kan waarderen of nog beter gezegd het niet kan hebben dat ik gelukkig ben dan ben ik misschien beter af zonder die vriendschap. Als iemand zich aangesproken voelt in dit verhaal, weet dan dat ik toch wel van je blijf houden maar ik laat me niet kapot maken door je. Ik wens je de toekomst die ik nu ook tegenmoet ga en mocht het ooit echt nodig zijn dan weet je me te vinden.

XOXO Brigitte

woensdag 22 juni 2011

40 days of love

Vandaag ben ik inmiddels alweer 40 dagen samen met mijn mannetje Kef. We hadden een turbulent begin ivm de dood van opa Sjeng, maar samen zijn we erdoorheen gekomen. En dat is ook hetgeen waar we voor staan, samen sterk en samen kunnen we alles aan.

Door Kef heb ik rust gevonden in mijn leven en heb ik het vertrouwen terug dat ik alles aankan, ik sta er niet meer alleen voor. We hebben elkaar, ik denk dat de foto meer dan genoeg zegt.

Inmiddels ben ik ook weer lekker aan het hobbyen, ik zal binnenkort nieuwe nailart laten zien. Ik heb nog een aantal plannen voor kledingstukken die ik wil maken. Ik ben echt weer aan het genieten van alles.

XOXO Brigitte

zaterdag 11 juni 2011

Eindelijk weer eens genaaid...

Na meer als een jaar (de caranavalskleding niet meegeteld) heb ik weer eens iets voor mezelf gemaakt en echt weer lol in het naaien gehad. Ik zal het door mijn constante daling van mijn gewicht maar enkele maanden kunnen dragen, maar ik heb er weer lol in en dat is wat telt. Het is jurkje 133 uit de Burda 5/2011 in maatje 50. Dus niet eens de grootste maat maar een kleiner, ik vind het vreemd om voor mezelf zo'n kleine kleding te naaien. Voorheen moest ik de grootste patronen nog vergroten om er iets voor mezelf van te kunnen maken. Maar ja dat heet 80kg afvallen in een jaar tijd, is ff wennen maar ik ben gezonder en vrolijker erdoor geworden.

Ik heb een dunnere grijze tricot gebruikt voor het jurkje, in de burda word een lichte soepelvallende stof aangeraden, zij gebruikten Crepe de Chine. Ik vind voor de zomer een tricot lekkerder zitten en deze is ook soepel zonder flubbertricot te zijn. Ik heb hem ooit geloof ik bij Tanja op de markt gekocht. Ik heb hem verder versierd met een afbeelding van Ed Hardy omdat ik dat gewoon leuk vind. Verder heb ik op het inzetstukje enkele goldtrim red hotfixsteentjes gezet. De strikbandjes van stof op de schouder heb ik vervangen door satijnbandjes omdat ik dat een leuk afstekend effect vond geven en het scheelde heel wat werk in bandjes stikken en knippen.

De zomen en de halsrand zijn met een rolzoom afgewerkt, gewoon met een grijze draad. Er zit een beetje in golvend effect in maar dat heb ik niet express gedaan maar toen het gebeurde vond ik het wel leuk uitzien en heb ik dus niks meer gedaan om dat ''foutje'' te herstellen. Verder heb ik het rokgedeelte ingekort omdat die bij mij over de knie viel en dat vind ik niet zo mooi staan bij mij dus heb hem ingekort tot boven de knie. In het weekend maak ik wel enkele foto's waarbij ik hem aan heb en die zal ik dan na het weekend online zetten.

donderdag 28 april 2011

Sierraden met een betekenis

Mijn bronzen enkelbandje. Eigenlijk een heel simpel sierraad en de meesten zeggen gewoon het is een leuk ding maar voor mij betekent het meer. De blauwe hartjes staan voor mij en mijn 2 beste vriendinnen. De witte sterretjes staan voor 3 belangrijke mannen in mijn leven (hoop er dus ooit nog een vierde aan toe te voegen) en het kruis staat voor mijn geloof. Niet alleen mijn katholieke geloof, maar ook mijn geloof in vriendschap en onvoorwaardelijke liefde.

Mijn flying charm armbandje (die overigens nog niet compleet is) met 8 flying charms. Bij iedere hanger hoort iets wat belangrijk voor me is. Vlnr:
Sneeuwpopje: mijn beste vriend
Sterretje: mijn oudste broer, moge hij na 12 jaar nog steeds in vrede rusten
Maantje: mijn dromen, dat ze uit mogen komen
Pink ribbon: voor mamma die borstkanker overleefde
Vlindertje: de jongste zoon van mijn beste vrienden
Hartje: mijn hartsvriendin
Balletschoenen: de prima ballerina in mij, vroeger deed ik aan ballet en dan voelde ik me altijd goed
Schelp: voor de middelste zoon van mijn beste vrienden
Voor andere belangrijke mensen en dingen in mijn leven moet ik nog de juiste charms vinden. Maar dat betekent niet dat ze minder belangrijk voor me zijn.

Mijn decenarios armbanden, een soort armband geinspireerd op de rozenkrans. Ik heb de deluxe (dat betekent met de pareltjes en de kruisjes met steentjes) omdat ik ze mooier vond. Iedere kleur heeft volgens de site waar ik ze heb gekocht zijn eigen betekenis en ik vind dat een mooi idee. (En natuurlijk zijn het leuke armbandjes) De betekenis van de kleuren:
Wit = vriendschap
Turquoise = gezondheid
Geel = energie
Rood = liefde
Roze = troost
Donkerbruin = concentratie
Oranje = succes
Groen = Gezondheid
Donkerblauw = (zelf)vertrouwen
Paars = innerlijke kracht
Lavendel = vrolijkheid
Zwart = evenwicht
 
XOXO Brigitte

maandag 18 april 2011

Nieuwe cursus gestart

Om mezelf bezig te houden heb ik een nieuwe cursus besteld bij studieplan, ik doe nu een cursus visagie. Het geeft me iets te doen en ik heb er ook een enorme interesse in. Op de foto zie je mijn avond make-up van toen ik afgelopen vrijdag naar een coverband van Alice in chains in woetsjtok ben gegaan. Het is eigenlijk een basismake-up met wat donkerdere ogen. Ik wilde het simpel houden dus koos is voor een paarse smokey-eye met glitter oogeschaduw van Essence en miss sporty.

Nu kan iedereen ook direct mijn nieuwe kapsel zien wat ik enkele weken geleden heb aangemeten, ik hoop dat iedereen het leuk vind en anders pech gehad. De meeste reacties waren positief op dit kapsel, ik kreeg reacties van dat ik er frisser en volwassener uitzag tot wat dirty uitspraken van mannen. Tot nu toe ben ik slechts een persoon tegengekomen die het niks vind, maar daar zit ik niet mee. Ik vind het wel jammer want ik had gehoopt dat hij het ook leuk zou vinden, maar ja een mens kan niet alles hebben.

XOXO Brigitte

woensdag 13 april 2011

Rare week geweest

Afgelopen week was lang voor mijn gevoel, er is veel gebeurd en nog veel te doen. Op 5 april ben ik emotioneel gezien helemaal ingestort en dacht het allemaal niet meer aan te kunnen. Ik was nog maar een zielig hoopje mens en niks meer. Een gigantische ruzie met mijn beste vrienden was de aanleiding voor mijn instorting maar niet de reden, ze hebben altijd voor me klaar gestaan terwijl ik hun ook best pijn heb gedaan.

Nu, een week na de ruzie, mis ik mijn beste vrienden enorm en realiseer ik me hoe fout ik was. Hoe fout we alledrie waren, want waar ruzie is komt het immers van meer kanten. Ik heb spijt van dingen die ik heb gedaan, maar het is te laat om ze nog terug te draaien. Ik kan alleen proberen de schade te herstellen en ik hoop echt dat ik mijn beste vrienden uiteindelijk terug krijg, want ze waren niet voor niks mijn beste vrienden. M en D, nogmaals het spijt me en ik hoop dat we in de toekomst weer vrienden kunnen zijn!!!

In de afgelopen week heb ik ook mijn uiterlijk weer eens gewijzigd, ik heb de schaar in mijn haar gezet en heb nu weer een redelijk kort koppie. En ik heb mijn eerste piercing laten zetten, een traguspiercing. Ik ben ontzettend goed geholpen bij body-pleasures aan de Brusselsestraat in Maastricht. Ik ben zelfs aan het denken om terug te gaan en nog een piercing te nemen, want ik heb de smaak nu wel te pakken. Ik wil namelijk ook nog een front-helix en ik denk dat ik die straks ga laten zetten.

MDMCD, ik hou van jullie en ik mis jullie heel erg!!!!!!!! En D zoals ik al eerder heb gezegd BFF 4 life!!!

donderdag 7 april 2011

Weer een metamorfose

Na lang twijfelen toch maar weer eens een knoop doorgehakt voor mezelf. Ik moet ook beter voor mezelf zorgen, dus ik heb de schaar in mijn haar gezet. Ik loop nu met een schouderlange scheve bob en ik vind het best leuk, al is het wel weer even wennen omdat ik weer zoveel jaren lang haar heb gehad. Echte meningen van vrienden heb ik er ook niet over gehoord, maar ja heb het vanmorgen ook pas mooi recht laten knippen. Ik had namelijk zo genoeg van mijn staart dat ik hem er in eerste instantie zelf heb afgeknipt, ik dacht dan kan gelijk geen kapper meer zeuren over het feit dat ze het niet af willen knippen.

Verder liep ik ook al een tijdje rond met de gedachte van een piercing te nemen, dus dat heb ik ook maar direct gedaan. Ik heb nu dus een tragus piercing met een mooi paars steentje. De piercer zei al direct dat ik een van de gevoeligste piercings heb uitgekozen voor een eerste. Maar ik vond het niet echt pijn doen, al vind ik het wel lastig om eraf te blijven zoals me gezegd is geworden. Ik heb papieren meegekregen over hoe ik het allemaal moet verzorgen en over een aantal weken moet ik terug om het staafje nog in te laten korten.

Ik zal binnenkort ff nieuwe foto's maken van mijn nieuwe look, zodat ook iedereen weet wat ik bedoel en hoe ik er nu uitzie. Maar hoe dan ook, het meisje van een jaar geleden was ik al lang niet meer. De teller staat nu op -73kg, dus nog ff te gaan en dan kan ik mezelf nog eens een slanke den gaan noemen. Hahahahahahahaha.

Daantje, Marco, Colin, Deacon, Stephanie, Sharon en alle anderen, ik mis jullie en het spijt me voor het gedrag van de laatste maanden. De meesten van jullie weten wat er aan de hand was en ik hoop dat de medicatie snel weer aanslaat dan hoef ik jullie ook niet meer te missen.

XOXO Brigitte

maandag 4 april 2011

The truth is a bitch

Iedereen zegt altijd de waarheid te willen horen, maar op het moment dat het verteld word dan is niemand er blij mee. Ik heb alles toegegeven, mijn ziel bloot gelegd en ik ben de enige die gestraft word. Ik ben de enige die alleen is achtergebleven, de rest krijgt een kans voor liegen en ik niet voor eerlijkheid.

Kan iemand me uitleggen waarom ik de bitch ben en verstoten word voor het vertellen van de waarheid? En degene die liegt wel een kans krijgt?

zondag 13 maart 2011

Cleaning out my closet

Vandaag maar een spontaan besloten mijn kast eens op te ruimen, te grote kleding nu eindelijk eens wegdoen. Bovenstaande foto is gemaakt eind 2009/ begin 2010 en als ik het vergelijk met nu is het echt een wereld van verschil. Het shirt op de foto is een van de shirts die ik weg doe, het floddert nu om me heen en geeft me geen figuur meer (plus de halslijn hangt wel erg laag). Ik heb ook mijn oude broeken gepast en dat was confronterender dan ik dacht. Broeken die ik nauwelijks dicht kreeg een jaar geleden en waar ik echt de stretch in de stof nodig had flodderen nu om me heen en blijven zelfs niet eens meer omhoog zitten. Dus allemaal in een zak gedaan en dan maar hopen dat het goede doel iets kan met die grote maten want gewoon weggooien vind ik ook zonde want de broeken zitten nog goed in elkaar.

Deze foto is van enkele weken geleden en je ziet gewoon het vershil, slechts 9 maanden na mijn maagverkleining. Mijn gezicht is smaller, heb een stuk minder onderkin maar het belangrijkste: ik ben weer gelukkig. Oké, ik heb nog wel mijn tegenslagen (zie voorgaand bericht) maar ik kan mezelf weer zijn dankzij het feit dat ik lekker in mijn vel zit en vrienden heb die me overal door steunen. Op de foto sta ik met mijn harstvriendin, met haar kan ik alles delen dus waarom zou ik nog ongelukkig moeten zijn?

XOXO Brigitte

woensdag 9 maart 2011

Carnaval met een naar bijsmaakje

Voor velen begint de carnaval al op de vrijdag, dit jaar dus op 4 maart. Voor mij was toen de carnaval al een beetje behoorlijk verpest en dat allemaal dankzij taxi frenske. Ik kwam net uit de sportschool en had met mijn moeder afgesproken in het ziekenhuis omdat ze op controle moest, ik ben alleen nooit aangekomen. Vlakbij het ziekenhuis (MECC forum) kreeg ik geen voorrang van een afslaande taxi en was ik dus weer een scooterongeluk rijker. Tweede binnen een jaar tijd en ik krijg veel opmerkingen over hoe het mijn schuld was, maar ik ga steeds eroverheen en er is niks wat ik anders had kunnen doen om het te voorkomen.

We reden in dezelfde richting, maar het fiets/brompad loopt nog een stukje rechtdoor voordat je links af kunt slaan en de taxi kon dus al op de busbaan linksaf slaan waar ik nog rechtdoor moest. Bij het naderen van de kruising minderde ik vaart en keek ik naar de taxi, geen knipperlicht maar ergens merkte ik dat ze toch af wou slaan. Ze keek naar me, dus ik nam aan dat ze me gezien had en me dus mijn voorrang zou geven, dus niet!!! Ik dacht: ,, Oh nee, niet nog een keer." en hoorde de klap, dan ben ik een stukje kwijt totdat ik aan de andere kant van de weg op het asfalt met mijn gezicht naar beneden lig. Ik lag zeker 7 meter van mijn scooter af en durfde niet op te staan omdat ik verschrikkelijke pijn in mijn rug had.

Politie en ambulance arriveerden en er werden verklaringen genoteerd en ik werd gecontroleerd door de ambulance, ik kon gaan maar moest wel rekening houden met flinke spierpijn. In de taxi vulden we het aanrijdingsformulier in en toen kwam de opmerking waarover ik later helemaal over de rooie ben gegaan. De chauffeuse zei:,, Gelukkig is de wagen niet ernstig beschadigd, want niks is erger voor een taxibedrijf dan vlak voor de carnaval een wagen te moeten missen." Nadien kan ik alleen maar denken, ik ben gewond (en ga tot op de dag van vandaag nog steeds door een helse pijn) en mijn scooter is wel volledig beschadigd door jouw schuld. Mijn carnaval is verpest door jouw schuld! Ik heb dan wel geprobeerd om carnaval te vieren maar het ging met moeite door die helse pijn. Ik slik de ene pijnstiller na de andere en het lijkt gewoon geen verschil te maken, vanmiddag ga ik naar de dokter hopelijk is het niet wat ik denk. (zenuwbeschadiging door verergeing van mijn carpal tunnel door de klap).

Dit lieve schattige mannetje (samen met zijn broertje en ouders) hebben me erdoorheen gesleept en gezorgd dat ik ondanks de pijn toch lol heb gehad en toch even gelukkig was met de carnaval. Ik heb geen spijt gehad van het weg gaan met de carnaval, al heb ik de tweede dag als een klein kind zitten huilen van de pijn.

XOXO Brigitte

zondag 13 februari 2011

MVV nagels

Afgelopen vrijdag moest MVV tegen RKC spelen en met een leuke actie werd er gepoogd zoveel mogelijk mensen in het stadion te krijgen. Zelf kan ik dan niet gaan omdat ik mijn beste vriendin beloofd heb dan op te passen zodat zij met haar mannetje kan gaan. Om toch MVV te supporteren gaf ik mijn nagels maar een MVV tintje. Dus een beetje afgaan op het schild in het logo met half rood en half wit en natuurlijk een gouden ster, Op mijn ringvinger staat MVV #1

En ik hoor het velen al denken, ja ik ben inmiddels ook een voetbalsupporter. Ik ben er nu zoveel aan bloot gesteld dat ik maar ben gaan meedoen met de gekte haha. Mijn beste vrienden zijn besmet met het voetbalvirus dus het was onvermijdelijk dat ik het ook op zou lopen, maar ik vind het niet eens erg. Des te meer kan ik met ze delen, nu alleen hopen dat Marco zich eens aan zijn belofte houd.

XXX Brigitte

maandag 17 januari 2011

Henna en nailart

Sinds kort heb ik weer een kleine nieuwe hobby erbij, spelen met henna en het maken van henna-tatoeages. Tot nu toe heb ik het alleen op mezelf uitgeprobeerd, maar ik vind het best leuk en het is een leuke accesoire bij een outfit. Ik ben begonnen met het bestellen van een starterspakket voor henna-tatoeages bij Acient Gaia. Hierin zitten enkele stencils, henna-pasta en henna olie en een kleine instructie. De eerste 2 had ik op mijn pols gezet maar die leken heel erg snel te vervagen, de laatste heb ik nu op mijn voet staan en die lijkt minder snel te vervagen. Op bovenstaande foto heb ik net de henna aangebracht en de tekeningen afgeplakt met witte tape zodat ik de henna gedurende de nacht kon laten intrekken in de huid. Henna moet minimaal 1,5 uur intrekken maar hoe langer je het laat zitten hoe dieper de kleur van de henna.
In de ochtend was dit dus het resultaat van mijn henna-tattoo. In het midden staat een logo dat staat voor vriendschap en eromheen zitten 3 bloemetjes en in het midden een hart. Zo heb ik mijn beste vrienden altijd bij me en dat is een geruststellend idee als je beangstigende dingen gaat doen


Natuurlijk heb ik ook weer eens een nieuwe nailart gelegd. Ik heb eerst met acryl een witte glitter french gelegd en daarna met roze, paarse en zilveren glitterlak de art aangebracht. Op mijn ringvingers en duimen heb ik hetzelfde vriendschapslogo staan als dat ik op mijn voet heb gezet met de henna tatoeage. Verder is de nailart eigenlijk heel simpel en bestaat uit enkele streepjes.

Zoals velen inmiddels weten ben ik veel dingen in mijn leven aan het veranderen, het opknappen van mijn flat hoort hier ook bij en als eerste is de wc aan de beurt. Ik wil hem gaan verven en dan bewerken met een engeltjesthema, ik maak zelf een schilderij om op te hangen met hotfixstenen en ik ga verven (als dat maar goed gaat) en ik heb nog een sjabloon met engeltjes liggen die ik wil gebruiken voor enkele details op de zijmuren. Als ik het af heb dan zal ik toch echt mijn beste vriend weer aan moeten kijken om me nog een plankje op te hangen, want kwa klussen heb ik 2 linkerhanden. Ik ben beter met stof. Zodra dit project af is zal ik jullie hier foto's tonen.

XOXO Brigitte

zaterdag 1 januari 2011

Nieuwjaarswensen

Het is alweer 1 januari 2011, de dag dat iedereen weer de nieuwjaarswensen uitspreekt. Ik wens dus ook iedereen een gelukkig en gezond 2011 toe, het mijne is goed begonnen bij mijn beste vrienden.

Maar tussen alle nieuwjaarswensen door hebben ook veel mensen me gezegd dat ik veranderd ben, meesten zeggen dat ik positief veranderd ben anderen zeggen negatief. En ik geef het toe, ik ben ook veranderd niet alleen in mijn uiterlijk maar ook in mijn innerlijk. Uiterlijk is natuurlijk duidelijk, ruim 60 kg lichter als dat ik het jaar ben begonnen heb ik het afgesloten. Verder heb ik een nieuwe haarkleur en draag ik vaker make-up Maar ook innerlijk ben ik veranderd, ik heb meer zelfvertrouwen en laat mensen niet meer over me heen lopen en niet iedereen kan daartegen. Maar uiteindelijk zijn de mensen die dat vinden de mensen die niet meer over me heen kunnen lopen. Ik heb een paar mooie vragen gehad en ik heb besloten ze hier te beantwoorden.

1. Wat is het leukste wat je in 2010 is gebeurd?
Het leukste van 2010 is dat ik mijn beste vriend terug heb gekregen en in dat proces ook nog een beste vriendin erbij heb gekregen. Marco en Daantje zijn heel belangrijk voor me geweest het afgelopen jaar, zonder hun had ik de moed in het ziekenhuis waarschijnlijk opgegeven. Toen ik ze nodig had stonden ze voor me klaar, in het ziekenhuis maar ook met het ongeluk in de zomer. Daarom heb ik na 12 uur Daantje ook een hele dikke knuffel gegeven omdat ik niet wist hoe anders ik haar moest bedanken voor zo'n geweldige vriendin te zijn. Ze kent me pas sinds het voorjaar, maar snapt me gewoon.

2. Het ergste wat in 2010 gebeurd is?
Bijna sterven. Wakker worden op de intensive care heeft een diepe indruk op me achtergelaten en het is ook een ervaring die ik hoop nooit meer mee te maken. Natuurlijk treur ik ook om de mensen die zijn gestorven in 2010. Bethul die na een avond bij haar verloofde nooit meer thuis is gekomen. Opa Jo die te horen kreeg dat hij kanker had en al na 5 weken de strijd moest opgeven. Heel veel mensen hadden verwacht dat ik het einde van mijn relatie zou zeggen, maar laat dat nu iets zijn wat heel goed voor me is geweest. Ik ben weer vrij en kan genieten van het leven.

3. De belangrijkste persoon in je leven van 2010?
Zonder twijfel Marco, mijn beste vriend. Ik weet dat ik hem vaak pest dat hij een wijsneus is en dat hij best irritant vol kan houden aan bepaalde dingen, maar soms is het juist net die push die je nodig hebt om dingen te veranderen. Door hem had ik het lef mijn slechte relatie te beeindigen, door hem heb ik voor het eerst in mijn leven mijn haar geverfd, door hem heb ik geleerd dat als ik mezelf ben ik de moeite waard ben. Door hem heb ik mezelf terug gevonden en weer geleerd een man volledig te vertrouwen, want immers geheimen hebben we niet voor elkaar. En wat ook heel geweldig is, door hem heb ik mijn beste vriendin leren kennen. Soms begrijpen we elkaar zonder ook maar een woord te wisselen.

Dit vond ik de 3 leukste vragen en ook vragen die er best toe doen. 2011 word een geweldig jaar, een verse start in mijn leven en misschien ook wel de liefde. Mensen komen en gaan in je leven, maar sommigen die blijven voor altijd en juist die moet je waarderen voor alle liefde en vriendschap die ze je geven. Dus Marco, Daantje, Stéphanie, Marc, Tamara, Danny, Carina en alle anderen ik waardeer jullie vriendschap en hou veel van jullie en jullie kids.

XOXO Brigitte