Inmiddels is het alweer Sinterklaas en de rest van de feestdagen staan alweer voor de deur en meer dan de andere jaren zie ik op tegen de feestdagen. 2010 is voor mij een zeer bewogen jaar geweest en ik ben blij dat ik hem alweer bijna achter me kan laten. In het afgelopen jaar hebben een aantal datums veel voor me betekent en dat zal altijd zo blijven.
29 januari 2010: Het ongelooflijke is gebeurd, het nieuws over een jeugdvriendin bereikte me. Ze is van de weg geraakt toen ze terug naar huis ging met haar auto. Bethul was overleden, ze was 24 en zou in de zomer trouwen. Ondanks dat we al een tijdje geen contact meer hadden had het een enorme invloed op me. Zo sta je midden in het leven en ben je je huwelijk aan het plannen en zo is het afgelopen.
Voorjaar: ik werd ten huwelijk gevraagd en nog steeds heel naief over mijn relatie heb ik ja gezegd en werd mijn huwelijk gepland. We wilden het in juni doen omdat dat de maand was die veel voor ons betekende. Daarin hadden we elkaar leren kennen en zijn we gaan samenwonen dus leek het logisch om ook in die maand te trouwen. Alles was gepland om op 21 juni voor de wet te gaan trouwen, maar in mei gebeurde er dingen in onze relatie waardoor ik besloot er na ruim 8 jaar een punt achter te zetten. Het was over, de liefde die ik ooit voor hem voelde was helemaal geblust.
7 juni 2010: Ik werd dan eindelijk opgenomen in het ziekenhuis om op 8 juni mijn operatie (maagverkleining)te krijgen. Er werd me gezegd dat ik met enkele dagen weer thuis zou zijn, maar uiteindelijk heb ik bijna 7 weken in het AZM doorgebracht. Veel complicaties en een bijna-dood ervaring rijker ben ik er toch sterker uitgekomen dankzij de beste vrienden ter wereld. Als ik hun niet had gehad, dan was ik helemaal gek geworden.
22 juli 2010: ik mocht eindelijk naar huis. Na 7 weken in het ziekenhuis te hebben gelegen genoot ik slechts kort van mijn nieuwe vrijheid. Want een uur na mijn ontslag kreeg ik een scooterongeluk, ik heb dat bestelautootje van heel dichtbij gezien en lag niet lang daarna voor het eerst in mijn leven achterin een ambulance. Het was eng en ik was meer bezig met mijn bijrijdster dan met mijn eigen verwondingen. Achteraf misschien niet zo slim, maar toen dacht ik dat die meid nog een goede vriendin was die er ook zo voor mij zou zijn.
3 augustus 2010: Opa Jo overlijdt na een ziekbed van enkele weken, zonder dat ik de kans heb gekregen om afscheid te kunnen nemen. Ik was te zwak om het stuk naar Brunssum te kunnen reizen om afscheid te nemen. Opa Jo was dan niet mijn opa maar zo zag ik hem wel en ik mis hem nog steeds. Gelukkig heeft opa niet veel pijn hoeven leiden en het afscheid was een feit. Ik ben nog samen met mijn ex naar de begrafenis geweest en nam afscheid van opa en de rest van de familie want ik was eigenlijk een buitenstaander geworden.
27 augustus 2010: een grote verassing zet mijn wereldje op zijn kop. Mijn beste vrienden bewijzen echt mijn beste vrienden te zijn.
En wat is dan het resultaat van 2010? Ik ben 2 dierbare personen kwijtgeraakt samen met ruim 60 kg aan gewicht. Ik ben een relatie armer, maar ik treur er niet om en geniet lekker van het vrijgezelle leventje zoals ik het nu leid, ik wil eerst zelf weer rust in mezelf vinden voordat ik een nieuwe relatie start. Want ik heb sjans genoeg, maar niemand waarvoor ik echt wil gaan. Mijn beste vrienden hebben het dit jaar zwaar met me te verduren gehad met de schrik van de spoedoperaties en mijn ongeluk, maar ze hebben me door dik en dun (grappige woordspeling nu) gesteund en ik zou niet weten wat ik zonder deze 2 geweldige meiden en geweldige vent zou moeten. Daantje, Stéphanie en Marco, bedankt voor alles wat jullie dit jaar voor me hebben betekend zonder jullie had ik het niet gered. Ik hou van jullie, BFF 4-evah...
Ik wens iedereen een fijne Sinterklaasavond toe en voor de rest alvast prettige feestdagen!!!
XOXO Brigitte
Geen opmerkingen:
Een reactie posten