Sinds ruim 2 maanden ben ik nu samen met mijn geweldige mannetje Kevin en sinds afgelopen weekend dragen we beide vriendschapsringen aan onze rechterhand. Na opmerkingen over het feit dat we ze rechts dragen (zijn jullie getrouwd?) hebben we het eens op hyves gezet voor de grap. Binnen een half uur hebben we meerdere reacties van vrienden gehad, de meesten heel erg positief. En hoe graag we het nu al zouden willen doen, we hebben samen besloten dat het nog te vroeg is om te trouwen. Wel hebben we al plannen om samen te gaan wonen in Meerssen en van daar gaan we verder.
Kevin is mijn beste vriend, we bespreken alles samen en hebben geen geheimen voor elkaar. Al zullen er nog best veel dingen zijn die we nog niet besproken hebben. Maar sinds ik gelukkig ben met Kevin zijn er ook mensen van wie ik dacht dat ze vrienden waren mij aan het afkraken. Ik denk dat het jaloersiteit is dat ik gelukkig ben. Het was voor die mensen makkelijk mijn vrienden te zijn toen het slecht met me ging, dan konden zij zich beter voelen over zichzelf. Nu ik gelukkig ben wijs ik ze ermee op de problemen in hun relatie en hun leven, maar heb ik ook gewoon minder tijd voor ze.
En toch gun ik ze het plezier niet dat ik me hierdoor slecht ga voelen of slecht over de wereld ga denken. Soms open je je hart voor de verkeerde mensen, dat kan gebeuren maar van iedere ervaring in het leven leer je iets. Van goede en van slechte vriendschappen, relaties en ervaringen. Van oude relaties heb ik geleerd wat ik wel en niet wil in een relatie, daardoor kon ik het type omschrijven waar ik wel een relatie mee wilde. Mijn droomman omschreef ik als iemand die mijn beste vriend is met een goed gevoel voor humor, iemand die liefdevol en begripvol is en bij voorkeur langer als mij. En al die kwaliteiten heb ik in Kevin gevonden.
Maar ook van de vriendschappen die ten einde lopen leer je heel veel, soms ben je gewoon uit elkaar gegroeid of ging je naar een andere school of studie. Soms eindigen vriendschappen in een heftige ruzie en soms is het het ook niet meer waard om iets te redden. Voor de laatste vriendschap die verloren is gegaan heb ik enkele maanden geleden nog keihard gevochten, maar het komt duidelijk alleen van mijn kant dus laat ik het nu gaan. Als zij me niet kan waarderen of nog beter gezegd het niet kan hebben dat ik gelukkig ben dan ben ik misschien beter af zonder die vriendschap. Als iemand zich aangesproken voelt in dit verhaal, weet dan dat ik toch wel van je blijf houden maar ik laat me niet kapot maken door je. Ik wens je de toekomst die ik nu ook tegenmoet ga en mocht het ooit echt nodig zijn dan weet je me te vinden.
XOXO Brigitte
Geen opmerkingen:
Een reactie posten